Noreg – eit lite land i ei stor verd?

Harald Håkonsen vart utfordra  av programkomiteen til å vere ekstra skarp i kanten og provosere klubbens medlemmer om Noregs rolle i verda i dag.  Nordmenn har alltid vore på farten og emigrert, frå vikingane som røva, plyndra og handla, til dagens pensjonistar som slår seg ned i Spania.

Innvandring til Noreg har pågått like lenge, spesielt i Bergen der hanseatane tidleg slo seg opp med handel, og etterkvart storstilt arbeidsinnvandring først på 50-60-talet og seinare med utvidinga av EØS på 2000-talet. Felles trekka med all denne immigrasjonen og emigrasjonen har vore hurtig integrering i lokalsamfunna og bidrag til velferdsstaten. Harald minte oss på at alle som utvandrar gjer det med håp om eit betre liv. Å gå frå $2 til $4 om dagen betyr for mange eit liv ut av fattigdom. Å komme til Noreg med dei gunstige ordningane vi har betyr for mange eit nytt liv for seg men òg for heile familien og landsbyen heime.

Alle større norske byar har i dag avdelingar av Forex eller Western Union, noko vi knapt såg utanfor Oslo for 20 år sidan. Vi høyrer stadig om innvandrarar som investerer i store hus i landsbyen dei flykta frå som dei så flytter tilbake til når dei blir pensjonistar. Men kva skjer no som velferdsstaten er under press, folk snyltar og skattepengane våre, pensjon, trygd og kontantstønad, går til samfunn utanfor Noreg? Kva betyr det at finansielle ordningar for flyktningar er så mykje betre i Noreg enn til dømes i Frankrike eller Polen? Burde vi gjere som Fiji og krevje at alle som landar på Gardermoen har ein returbillett? Eller som Storbritannia og avgrense barnetrygd til høgst to barn? Og kor høgt har vi lov til å skrike når norske pensjonistar sjølve snyltar ved å flytte til Spania, sleppe skatt i Noreg, «gløyme» å betale skatt i Spania, men likevel krevje full dekking av helsehjelp og medisinar? Harald stilte mange vanskelege spørsmål og gjorde sitt beste for å provosere, og etter debatten i etterkant å døme, som varte til folk var langt ute på gata, klarte han det med glans.

Artikkelen er skrevet av Tove Ragna Reksten.